Definitie

Definitie therapietrouw

De Kwartiermaker therapietrouw formuleerde in 2008 de volgende definitie: ‘Therapietrouw is de mate waarin de patiënt zijn behandeling uitvoert in overeenstemming met de afspraken die hij heeft gemaakt met zijn behandelaar’ [1].  Deze omschrijving  is een combinatie van verschillende inzichten.

Drie termen

Vanuit de internationale literatuur kennen we drie termen voor therapietrouw: compliantie, adherentie en concordantie. Compliantie verwijst naar de mate waarin een patiënt het door een zorgverlener eenzijdig verstrekte therapieadvies opvolgt. Een zorgverlener vertelt de patiënt wat deze moet doen. De patiënt heeft niet direct een actieve rol en volgt vooral. Adherentie gaat over de mate waarin iemands gezondheidsgedrag – zoals het innemen van geneesmiddelen – overeenkomt met adviezen van de zorgverlener waar de patiënt mee heeft ingestemd. Hier heeft de patiënt dus een actievere rol, want deze moetactief instemmen met. Bij concordantie gaat het om bereiken van overeenstemming tussen zorgverlener en patiënt over een in te stellen therapie. De term concordantie refereert hier niet direct aan therapietrouw. Immers, het gaat om het proces dat moet leiden naar therapietrouw. En niet om het gedrag als zodanig.



Referenties:

1. Westein M. Tijd voor een beter gebruik van medicijnen. Aanbevelingen voor een samenhangende en gecoördineerde aanpak van therapietrouw. , NPCF, 2008.