Kwartiermaker
Kwartiermaker therapietrouw 2008
In 2008 signaleerde de kwartiermaker therapietrouw het gebrek aan samenwerking als een belangrijk knelpunt [1]. Dit komt mede doordat er geen duidelijke probleemeigenaar is. In principe zou elke betrokken zorgverlener vanuit zijn eigen verantwoordelijkheid het medicijngebruik moeten bewaken. In de praktijk werkt dit echter niet zo. Mogelijke oorzaken voor het gebrek aan samenwerking zijn onder andere:
• De lage urgentie van het probleem.
• Het ontbreken van een duidelijke regiefunctie.
• De gescheiden financieringsstructuren van zorgverleners.
• Zorgverleners weten niet goed wat elkaars competenties zijn.
Hoe communicatie, begeleiding en ondersteuning rond het medicijngebruik het beste kan worden ingericht, is afhankelijk van de patiënt en de lokale situatie. Wanneer ketenzorg rond een aandoening is georganiseerd, kan therapietrouw daarin worden opgenomen. Bij onderlinge afstemming is het belangrijk om na te gaan wie welke contacten heeft met de patiënt. Maar ook wie over de vaardigheden en faciliteiten beschikt om bepaalde onderdelen van zorg te verlenen.
Referenties:
- Westein M. Tijd voor een beter gebruik van medicijnen. Aanbevelingen voor een samenhangende en gecoördineerde aanpak van therapietrouw. Utrecht, NPCF, 2008.